Deur gletsers, oseane, woestyne, berge en woude te navigeer op soek na unieke perspektiewe van die aarde waarop ons leef, Chris Burkard is 'n buitengewone fotograaf met 'n lus vir avontuur.

Chris pleit altyd vir menslike verkenning van hierdie planeet en het 'n onversadigbare aptyt vir reis. Sy dramatiese fotografie vang landskappe regoor die wêreld vas (veral Ysland), wat die kurwes, skeure, rante en valleie uitbeeld op maniere wat ons dit dalk nooit gesien het nie.

Ons is groot aanhangers van nie net sy werk nie – wat fotografie, skrywerskap en motiveringspraatjies insluit – maar van sy leefstyl, wat volhoubaarheid en egtheid vooropstel.

Chris maak twee seuns en twee alpakkas saam met sy vrou groot en verseker dat 'n liefde vir die verkenning van die aarde aan die volgende generasie oorgedra word.

Meer mense soos Chris, asseblief!

Vertel ons asseblief van jouself.

Ek sou myself beskryf as 'n ontdekkingsreisiger, fotograaf, kreatiewe regisseur, spreker en skrywer. Ek reis deur die jaar om die verste uitgestrekte van die aarde na te streef, en werk daaraan om stories vas te vang wat mense inspireer om hul verhouding met die natuur te oorweeg, terwyl ek die bewaring van wilde plekke oral bevorder.

Gevul deur buitelug-, reis-, avontuur-, branderplankry- en leefstylonderwerpe, is ek bekend vir beelde wat gekenmerk word deur ongetemde, kragtige landskappe.

Deur middel van sosiale media streef ek daarna om my visie van wilde plekke met miljoene mense te deel, en om hulle te inspireer om self te verken.

Kan jy ons 'n bietjie vertel oor jou professionele agtergrond?

Ek het begin foto's neem toe ek 19 jaar oud was nadat ek op hoërskool met teken en kuns geëksperimenteer het. Ek het besef dat dit my in staat gestel het om kuns in 'n mobiele toestand te doen, om te verken en te avontuur, en vir mense die skoonheid in die wêreld om my te wys.

Op daardie stadium het ek besef dat ek fotografie geniet, maar die idee om dit in 'n loopbaan te omskep was oorweldigend. Ek het geweet ek moet dit 100% gee as ek dit in iets wil maak sonder enige formele opleiding, so ek het my werk (by 'n tydskrifwinkel) bedank en enigiets vir enigiemand begin skiet.

Ek sou branderplankryers by die plaaslike strand gaan skiet en vir hulle foto's op dvd's probeer verkoop... Ek het troues en senior foto's en interieurswinkelfoto's geskiet. Dit was natuurlik nie my einddoel nie, maar ek moes iewers begin. Ek wou meer leer oor aksiesport- en landskapfotografie, waaroor ek opgewonde was, maar nie geweet het waarheen om te draai nie, so ek het vir internskappe aansoek gedoen.

Ek het uiteindelik 'n geleentheid gekry om by Michael Fatali, 'n grootformaat landskapfotograaf, te studeer, en ek het 'n internskap by Transworld Surf tydskrif gekry wat 'n ongelooflike waardevolle ervaring was.

Deur beproewing en fout het ek myself geleer en ’n styl begin ontwikkel. Harde werk, volharding en passie vir wat ek doen het my 'n lang pad geneem.

Vir die eerste deel van my loopbaan het ek baie in my kar geslaap, so niks gebeur vinnig nie. Ek sou sê dit was omtrent 4 jaar voordat ek regtig 'n inkomste begin maak het. Tydens my transwêreld-internskap het ek elke week meer as 5 uur gependel en in my motor gewoon.

Ek kyk regtig met liefde terug na daardie meer uitdagende tye, want dit laat jou waardeer om te werk vir wat jy het en iets van jouself vir jou loopbaan te gee.

Wat of wie in jou lewe het jou beïnvloed om hierdie roete te volg?

Omdat ek selfonderrig was, het ek byna heeltemal deur beproewing en fout geleer. Oefening en werk by wat ek graag geskiet het was 'n groot deel daarvan. Ek het by Transworld Surf onder Pete Tares geinterneer, wat 'n wonderlike geleentheid was wat my loopbaan bevorder het.

Ek het ook by die landskapfotograaf Michael Fatali geinterneer wat regtig 'n invloed gehad het op hoe ek na my eie werk kyk. Maar hierdie ouens het nooit my kamera opgetel en my gewys hoe om te skiet nie. Hulle het net deur voorbeeld gelei.

Die doel was dat niemand ooit vir my gesê het, "jy moet dit so doen nie". Ek kon eksperimenteer en kon net leer in 'n openlike kreatiewe toestand, wat ek dink baie belangrik is vir 'n opkomende kreatiewe. Dit is goed om kritiek te hê as jy gereed is daarvoor, maar ek doen 'n beroep op mense om altyd te gaan en net eers te geniet om te skiet.

Neem selfs sonder 'n geheuekaart of film in jou kamera sodat jy net die eenvoudige daad van skiet kan geniet.

Tans, wat is die inspirasie wat jou gemotiveerd en passievol hou oor jou werk?

Ek wil graag onthou word as 'n fotograaf wat mense geïnspireer het om buite te kom en wilde plekke te verken. Dit is waaroor dit vir my gaan.

Ek wil hê mense moet die belangrikheid van die natuur en van ons omgewing verstaan ​​en ek dink om mense buite te kry is die manier om dit te doen. As ek dit kan laat gebeur, sal ek ongelooflik gelukkig wees.

Wat is die mees impakvolle aspek van jou werk?

Soos ek voorheen genoem het, is een van die hoofredes waarom ek skiet wat ek doen om mense te inspireer om uit te gaan en moeder natuur te verken. My doel is om beelde te skep wat die alledaagse mens inspireer om op avonture te gaan en om te voel dat dit vir almal toeganklik is.

Soveel avontuurfotograwe neem ongelooflike beelde van mense wat waansinnige dinge doen wat fantasties is, maar terselfdertyd is dit nie baie verwant aan die meeste mense nie. Ek wil hê die gemiddelde mens moet gemotiveerd wees om die buitelewe te gaan verken, en ek dink mense waardeer dit.

Een van my baie gunsteling dinge is wanneer iemand vir my sê hulle het iewers heen gegaan omdat hulle my foto's gesien het en besluit het om ook te gaan, dit is waaroor dit vir my gaan.

Waar is jou gunsteling plek waar jy al gereis het en hoekom?

Ysland! Geen twyfel nie. Dit is so 'n magiese plek en maak nie saak hoeveel keer ek daarheen gaan nie, word ek steeds teruggetrek. Ek is op die punt om terug te gaan vir my 29ste reis en ek is net so opgewonde soos ek op my eerste reis was.

Die sleutel is om te gaan waar mense nie is nie, wat redelik maklik is. Jy waag net die plekke aan wat nie op die toeristeroete is nie.

Dit is 'n ongelooflik diverse land, maar ek kriewel as mense net in Reykjavik bly en net 'n paar uur van die hoofstad af verken. Die land het soveel om te bied as jy net daar uitkom en verken!

Vertel ons van jou vreemdste ervaring op reis?

In Noorweë het ek branderplankryers van die water af geskiet, wat rondom 39 gesweef het en die lug was 'n vinnige negatiewe 10. Ná sowat 30 minute kon ek niks van my hande of voete voel nie, maar die branders was te goed om in te gaan.

Ek het aanhou skiet totdat ek fisies nie kon beweeg nie en so gedisoriënteerd was dat ek nie geweet het of die golwe my see toe druk of my in die kronkelende kus intrek nie. Dit het 3 branderplankryers geneem om my uit die water te trek.

Dit was seker my koudste ervaring. Ek het dit in my ted-praatjie gedeel en tot vandag toe laat dit my kop lam voel en my vingers bewe.

Hoekom voel jy dat wildbewaring belangrik is?

Volhoubaarheid is iets waaraan ek voortdurend dink en daarna streef.

Baie van my daaglikse besluite neem die omgewing en hul volhoubare impak in ag en dit is iets wat almal moet doen.

Die bewaring van natuurlewe is baie soortgelyk, nie net moet ons omgee vir die grond waarop ons woon en besoek nie, maar ons moet sorg vir die wild wat voed op en lewe gee aan die grond waarop ons woon. Daar is net een Aarde, en as almal op die planeet elke dag 'n klein poging aanwend om dit te beskerm, sal dit 'n lang pad gaan.

Ek wil graag mense herinner dat dit nie een of ander groot, dramatiese aksie hoef te wees om die wêreld te red as jy 'n volhoubare lewe wil lei nie. Alhoewel dit wonderlik is as jy dit kan afhaal, is dit die som van die konsekwente, kleiner aksies wat optel.

Ek moedig jou aan om te dink oor klein dingetjies in jou daaglikse lewe wat jy kan verander wat die omgewing en die wêreld as geheel sal bevoordeel.

Is daar enige diere waaroor jy veral passievol voel?

Ek het twee alpakkas, Suzy-Q & Mistal, een van die vele vreugdes van my daaglikse lewe. Hulle is eintlik wonderlike diere om te hê en dit is wonderlik om hulle by my huis te hê.

Ek hou veral daarvan om my seuns met diere groot te maak, ek dink dit is wonderlik vir leer en volwassenheid.

Kan jy die storie agter jou gunsteling foto wat jy geneem het deel?

Ek het 'n reis na die Aleutiese eilande, 'n ketting eilande langs die kus van Alaska, geneem om branderplankry te skiet. Ons het nie regtig geweet wat om te verwag toe ons daar aankom nie, behalwe dat van die wêreld se grootste storms daar vorm en dat ons golwe op Google Earth gesien het.

Nadat ons die eilande vir 'n paar dae verken het, het ons byna per ongeluk op 'n ongerepte golf met 'n sneeubedekte vulkaan as agtergrond gestruikel. Toe ek begin foto's neem, het ek geweet dit raak spesiaal, maar ek kan steeds nie glo dat ek die oomblikke vasgevang het wat ek gedoen het nie.

Die natuur het al die werk gedoen, ek was net gelukkig genoeg om myself op die regte plek te plaas sodat dit kon gebeur.

Het jy 'n gunsteling plek of onderwerp om te fotografeer?

Ysland! Sonder twyfel weer. Ek het onlangs uitgekom met 'n boek genaamd 'At Glacier's End' en dit wys die reis van Ysland se gletserriviere van gletser na see.

Hierdie gletserriviere was nog altyd een van my gunsteling onderwerpe om te fotografeer, veral wanneer dit by lugfotografie kom.

Kan jy jou toekomsplanne en hoop vir jouself deel?

Toekomstige doelwitte sal altyd wees om bloot mense te inspireer.

Skep werk wat bedoel is om baie langer as ek te hou.

Ek hoop altyd om aan te hou om dele van die wêreld te verken wat wild en afgeleë voel en ideaal om daardie ervarings na mense terug te bring deur sosiale media, boeke, films en artikels. Daar is 'n paar afgeleë Russiese eilande waarop ek my oë het wat ek wil besoek.

Daarbenewens het ek 'n boek oor Ysland se gletserriviere, en 'n nuwe filmprojek waarop ek my oë gerig het!

Moenie uitmis op toekomstige plasings nie, so maak seker om aan te meld vir ons Wild Tribe (blaai hieronder om aan te meld).