Margot Ragget is 'n PR-spesialis wat natuurlewefotograaf geword het en die vervaardiger van die inspirerende Remembering Wildlife- veldtog wat die huise van bekendes soos Chris Martin, dr Jane Goodall, en voormalige James Bond self, Pierce Brosnan, bereik het.

Dit het alles begin met 'n noodlottige besoek aan die Masai Mara, wat 'n vurige passie in haar gebeente aangevuur het, en vandag gaan haar lewenswerk nie net oor die verkoop van haar fenomenale natuurlewefotografie nie, maar om fondse in te samel en te kanaliseer na inisiatiewe wat mens-wild konflik bekamp .

As die stigter en vervaardiger van Remembering Wildlife, is Margot 'n skitterende voorbeeld van hoe 'n impakvolle ervaring die gang van 'n mens se lewe kan verander.

Ons is in verwondering oor die werk wat sy doen om 'n verskil te maak en is geëerd om haar ons juweliersware te laat dra.

Vertel ons van jouself.

Ek is 'n voormalige PR, het 'n natuurlewefotograaf geword, 'n natuurbewaarder en woon in Londen. Deesdae word die meeste van my tyd bestee aan die vervaardiging van die Remembering Wildlife samewerkende fondsinsamelingsboekreeks.

Kan jy ons 'n bietjie vertel oor jou professionele agtergrond?

Vir twintig jaar het ek in openbare betrekkinge in Londen gewerk, maar ek het ontnugter geraak daarmee en in 2010 en vertrek om 'n loopbaan in natuurlewefotografie te volg.

Toe het ek in 2014 'n gestroopte olifant teëgekom, wat my so ontstel het dat ek besluit het ek moet aksie neem en die idee vir die eerste boek in die Remembering Wildlife-reeks, Remembering Elephants, is gebore. Die idee was om baie natuurlewefotograwe te nader om elkeen 'n beeld vir 'n boek te skenk om bewustheid van stropery te verhoog, en fondse om dit te beveg.

Dit is so goed ontvang en suksesvol dat dit 'n reeks geword het, en ons het nou vier (Remembering Elephants, Remembering Rhinos, Remembering Great Apes and Remembering Lions) gepubliseer met 'n vyfde, Remembering Cheetahs, wat hierdie Oktober uitgegee word.

Wat of wie in jou lewe het jou beïnvloed om hierdie roete te volg?

My grootste mentor is die natuurlewefotograaf (en voormalige natuurlewefotograaf van die jaar) Angie Scott, wat ek die eerste keer in 2010 ontmoet het. Sy en haar man Jonathan het baie van hul lewens en hul werk daaraan gewy om wildbewaring te ondersteun en hulle het my geïnspireer deur te wys my watter verskil kan gemaak word.

Tans, wat is die inspirasie wat jou gemotiveerd en passievol hou oor jou werk?

Die lot wat ons wild in die gesig staar, vervul my elke dag met beide ontsteltenis - en vasberadenheid.

Terwyl ek elke nuwe boek in die Remembering Wildlife-reeks navors (Remembering Cheetahs sal die volgende wees, wat in Oktober 2020 uitkom) en uitvind in hoeveel moeilikheid hulle is, motiveer dit my meer as ooit om voort te gaan.

Tot dusver het die reeks meer as £630,000 GBP / $830,000 USD ingesamel vir meer as 40 projekte in 23 lande en die vervulling wat ek kry wanneer ons 'n broodnodige skenking kan maak, is geweldig.

Wat is die mees impakvolle aspek van jou werk?

Ek dink dit moet die fondse wees wat deur die Remembering Wildlife-boekreeks ingesamel is. Ons het alles gefinansier van byekorfheinings (wat konflik tussen boere en olifante voorkom) tot teen-stropingsvoertuie, flikkerende “leeu”-ligte vir bomas (weereens om konflik tussen boere en in daardie geval leeus te voorkom) tot talle halsbande om op te spoor verskillende spesies.

Om te sien hoe ons fondse in werking gestel word, is altyd 'n groot beloning vir al die harde werk.

Waar is jou gunsteling plek waar jy al gereis het en hoekom?

Vir die gevoel dat ek omring is deur meer olifante as enige ander plek waar ek was, is Amboseli in Kenia moeilik om te klop.

Om honderde olifante op een plek te sien soos jy daar doen, neem jou terug na 'n tyd toe die grootste deel van Afrika so moes gewees het, magies en terselfdertyd hartverskeurend.

Vertel ons van jou vreemdste ervaring op reis?

Die mees impakvolle ervaring was om die gestroopte olifant te sien wat my geïnspireer het om die Remembering Wildlife-reeks te begin.

Ons is een oggend vroeg wakker gemaak in 'n kamp waarin ek gebly het, in die noorde van Kenia deur die geluid van hiënas wat mal word. Met eerste lig het ons gaan ondersoek instel wat gebeur het en 'n jong olifant gekry wat deur 'n vergiftigde pyl doodgemaak is. Sy piepklein slagtande was nog daar en daar is aan my verduidelik dat dit waarskynlik baie dae se pyn geneem het vir die gif om hom dood te maak, waartydens hy daarin geslaag het om die stropers te verloor.

Dit het so 'n sinnelose dood gelyk, ek was gelaat met 'n woede wat ek moes kanaliseer.

Hoekom voel jy dat wildbewaring belangrik is?

Ons is letterlik by 'n kantelpunt vir die toekoms van die meeste spesies wild.

Sonder optrede, teen die huidige tempo van afname, sal die meeste binne 'n paar dekades verdwyn het, 'n verskriklike aanklag teen die impak van die mensdom.

Ek dink dus dit is verpligtend op daardie fotograwe wat hul lewe verdien deur wild te fotografeer om terug te gee en daardie afname te probeer voorkom.

As ons nie nou optree nie, sal dit te laat wees.

Wat is jou gunsteling Wild in Afrika- armbandstyl en hoekom?

Die blou stapel wat jy vir my gestuur het is pragtig!

Kan jy die storie agter jou gunsteling foto wat jy geneem het deel?

Hierdie foto is nie die mooiste wat ek nog ooit geneem het nie, maar een wat vir my baie beteken.

Dit is van 'n semi-blinde olifant in Mana Pools in Zimbabwe, 'n plek waar jy te voet tussen die olifante kan stap as jy deur 'n ervare gids vergesel word.

Hierdie spesifieke olifant, wat as Impy bekend staan, was so saggeaard, en het so naby gekom, ek kon sy gedreun diep in my voel. Toe dit aan my verduidelik is dat as hy in nabygeleë jagkonsessies ronddwaal, hy waarskynlik deur 'n trofeejagter geskiet sou word, was ek diep geskok en ontsteld.

Hy was sy lewe lank te voet rondom hulle, het mense so baie vertrou en was so saggeaard. Ek het daar en dan besluit om geld in te samel vir 'n halsband om hom te beskerm (jagters is baie minder geneig om 'n halsband-navorsingsolifant te skiet) en dit is uiteindelik op hom ontplooi.

Ons gids daar, Nick Murray, wat die halsband gedoen het, stuur steeds vir my foto's van Impy van tyd tot tyd en ek voel groot vreugde om te weet hy is nog daar buite.

Het jy 'n gunsteling plek of onderwerp om te fotografeer?

Die 'wilde' plek waarin ek meer tyd spandeer het as enige ander is Kenia se Maasai Mara, dit is net magies.

Elke dag daar ontvou soveel stories, van die lewe en dood van die migrasie, tot nuwe welpies en of hulle dalk tot volwassenheid sal oorleef.

Dit is 'n sepie waaraan ek verslaaf is!

Is daar enige diere waaroor jy veral passievol voel?

Ek het die Remembering Wildlife-reeks met olifante begin en ek moet sê, as ek net nog een dag na enige dier kon kyk, sou dit baba-olifante wees.

Ek bewonder hul samelewing, hul maniere, hul vreugde en hul vrede so dat ek amper 'n geestelike verbintenis met hulle voel.

Kan jy jou toekomsplanne en hoop vir jouself deel?

Op die oomblik is al my pogings gefokus op die bekendstelling van Remembering Cheetahs, wat op 12 Oktober verskyn.

Ek gooi soveel van myself in elke bekendstelling dat ek baie min tyd het om te dink oor wat daarna sal kom totdat dit klaar is!

Ek hoop egter die boekreeks sal 'n nalatenskap wees wat vir baie jare voortgaan om te verkoop en fondse vir wild in te samel.

Moenie uitmis op toekomstige plasings nie, so maak seker om aan te meld vir ons Wild Tribe (blaai hieronder om aan te meld).