Hillary Hankey se lewe is 'n voorbeeld van elke diereliefhebber se kinderdroom: om 'n plaas te koop en dit 'n dieretoevlugsoord te maak!

As 'n jongeling wat 'n obsessie het met die natuur en wild, het sy die natuurlike roete na die veeartsenyskool geneem, maar het uiteindelik besluit dat sy eerder iets anders moet volg: etiese diere-opleiding.

Dieregedrag, en veral voëlgedrag, was 'n fassinasie van haar en het uiteindelik gelei tot die aankoop van 'n groot stuk grond en die stigting van Avian Behavior International .

Waarvan ons selfs meer lief is as haar liefde vir voëls, is haar begrip en passie om mense en natuur te verbind, wat sy deur ABI doen. Dit is so belangrik vir die toekoms van ons planeet, ons ekosisteme, ons omgewing en ons gesondheid.

Hillary is ongelooflik cool hoe sy met 'n roofvoël op haar arm rondloop, en ons bewonder hoe sy soveel mense help om die verstommende intelligensie van voëls te verstaan.

Ons kon raai wat haar gunsteling WIA-armband is ... kan jy?

Vertel ons van jouself

Ek het in die middel van 'n groot stad grootgeword, met 'n obsessie met diere en die natuur.

Ek het in die somers vrywillig by die plaaslike arboretum gewerk en ek onthou dat ek gewens het dat die woud vir ewig sou aanhou, ten spyte daarvan dat ek die snelweg hoor verby jaag.

Ek het my katte met my pa se videokamera rondgevolg, ure se katslapies afgeteken en rudimentêre etogramme geneem. Ek het aan myself gedink as 'n Nat Geo-navorser in opleiding.

Tot een onderwyser se ergernis het ek 'n boekverslag oor die Encyclopedia of Animals gedoen wat my tante vir my gekoop het toe ek sewe was. Ek het selfs op laerskool ure in die biblioteek spandeer om navorsing te doen om 'n boek oor troeteldiere te skryf.

Toe ek by voëls ingekom het, was dit regtig die begin van die einde, waar ek al my energie uitgeput het.

Die meeste mense wat my van my kinderdae af ken, is nie in die minste verras oor wat ek in Avian Behavior International geskep het nie.

Kan jy ons 'n bietjie vertel oor jou professionele agtergrond?

Ek het oorspronklik skool toe gegaan om 'n veearts te word, maar het besef sodra ek dit deur voorgraadse studies gemaak het dat die veeartslewe nie was wat persoonlik vervullend sou wees nie.

Ek het bietjie verdwaal, nie geweet wat om te doen nie, voordat ek in bewaringswerk en diere-opleiding begin werk het.

Ek het myself nog altyd omring met diere en dieremense, om my eie diere op te lei met progressiewe metodes gebaseer op positiewe versterking was iets wat baie van my vrye tyd in beslag geneem het. Ek was mal daaroor om te kyk hoe my voëls in oop landskappe vlieg. Ek het vir die San Diego-dieretuin en die Safaripark gewerk, maar na 'n paar jaar het ek gehore nie soveel met bewaringskwessies verbind as wat ek wou nie.

Ek het dus 20 hektaar in San Diego County gekoop en Avian Behavior International begin.

Deur hierdie strewe verbind ons soveel verskillende aspekte van die mens-dier-konneksie.

Ons benut die natuurlike ruimte wat ons het om ons voëls op te lei om op natuurlike maniere te vlieg, en bied 'n kans vir plaasgaste om met voëls te kommunikeer, hul stories en hul bewaringsdruk te leer deur 'n ontspanne, informele, maar lang-vorm narratief.

Ons weef ook in die landbou, en hoe landbou regoor die planeet konflik en krisis kan skep, asook saamwerk met inheemse spesies om harmonie vir die ingeligte gemeenskap, verbruiker en boer te skep.

Hierdie vertellings neem 'n nuuskierige gehoor en 'n passievolle personeel wat werklik die missie en doelwitte van Avian Behavior International verstaan ​​om oor te dra hoe ingewikkeld bewaring kan wees, maar ook om die boodskap oor te dra van die rol wat almal speel en die verskillende maniere waarop ons almal kan plaas ons stemme te gebruik.

Daar is nie een regte manier om die planeet en biodiversiteit te bewaar nie. Dit verg van ons almal omgee genoeg om ons gewoontes te verander en dapper genoeg te wees om daaroor met ons vriende, familie en bure te praat.

Wat of wie in jou lewe het jou beïnvloed om hierdie roete te volg?

Een van my hoofrolmodelle en mentors is 'n progressiewe diereafrigter en baie dapper vrou, Barbara Heidenreich. Sy was nog altyd uitgesproke oor haar doelwitte en haar ideale, en sy beweeg regtig die naald wanneer dit by diere-opleiding en -welsyn kom.

Dit verg baie om te doen wat ons doen, en om verhoudings met diere te bou wat stres verminder en broodnodige verandering skep, moet jy nuuskierig bly, 'n oop gemoed en baie nederigheid behou, en aanhou probeer.

Tans, wat is die inspirasie wat jou gemotiveerd en passievol hou oor jou werk?

Die besef dat daar altyd soveel meer is om te leer, hou my aan die gang.

Die toestand van ongemaklik wees is 'n konstante, aangesien die opleiding van vryvlieënde voëls baie veranderlikes behels wat jy nie kan beheer nie. Dit verg nederigheid en die begeerte om aan te hou om jouself vorentoe te stoot.

Wat is die mees impakvolle aspek van jou werk?

Die skep van meer verbindings tussen mense en diere. Dit is iets wat op soveel verskillende maniere gebeur, maar wanneer jy die voëls kan toelaat om hul eie stories te vertel, en die mense wat vir hulle kom kuier het hierdie sintuiglike ervaring saam met hulle, neem dit hulle na plekke waar hulle nog nooit was nie.

Hulle kom weg met 'n groot verantwoordelikheidsin en begeerte om meer te doen, en daar is soveel wat jy kan doen om die wêreld daarmee te verander.

Waar is jou gunsteling plek waar jy al gereis het en hoekom?

Sjoe, dis 'n moeilike een. Miskien was een van my gunstelingplekke die Pantanal in Brasilië.

Dit het ontplof met dierelewe, veral voëls. Hulle was so toeganklik, en jy kan hulle net heeldag kyk. Daar was 'n groot mangoboom buite die plaashuis met soveel as nege papegaaispesies op 'n slag in. Daar was lewe rondom.

Dit was 'n diereliefhebber se paradys, en jy kon sien hoe hulle ure lank ongehinderd hul normale lewe aangaan.

Vertel ons van jou vreemdste ervaring op reis?

Een van die vreemdste ervarings was toe ek in die Amasone was en 'n dokumentêre opname met van ons geoefende voëls en die Waura-stam gedoen het.

Ons was in van die agterwaters van die Amasone-rivier en daar was pas 'n groot Anaconda opgemerk en daar was Kaimans wat in die agtergrond teruggeduik het.

Ek moes oksel diep in die water-oksel sak om die voëls om die stammense in hul watervaartuie te werk. Ek het pas van voedselvergiftiging herstel, so ek het taamlik swak gevoel en nie mooi verstaan ​​watter soort gevare die gebied inhou nie.

Al wat ek geweet het, was dat ek net wou hê die voëls moet goed vlieg en veilig wees sodat ons ongedeerd kan terugkeer.

Hoekom voel jy dat wildbewaring belangrik is?

Dit is so maklik om ontkoppel te raak met die natuur en natuurlewe namate ons verder in ons eie daaglikse leefstyl inkring.

Ons dink dalk nie gereeld aan hoe die gewoontes wat ons vorm, die klere wat ons dra, die kos wat ons eet en die manier waarop ons selfs op die rekenaar interaksie het 'n impak maak op habitatte en dierelewens ver weg wat ons lewenskwaliteit vandag direk kan beïnvloed nie. .

Dit is so maklik vir ons siening van die natuurlike wêreld om geromantiseer te word deur die verskillende vorme van media wat ons ook verbruik, wat dit vir ons moeilik maak om wild op hul eie terme te waardeer.

Dit veroorsaak dat ons inmeng op maniere wat eintlik hul natuurlike lewensiklus kan benadeel, wat ontwikkel het om die sterkste individue teweeg te bring en dit is nie altyd elegant om waar te neem nie.

Ek voel dat wildbewaring ’n rol het om die talle redes uit te lig waarom elke stap belangrik is, dat ons eie waardestelsel irrelevant is en selfs skadelik kan wees en dat dit in ons beste belang is om vinnig met die groot ekologiese prentjie aan boord te kom.

Bewaring is 'n ingesteldheid, nie 'n gebeurtenis nie. Dit begin in skole, dagkampe, museums, en hou sy boodskap aan die gang. Dit kom nie op een manier nie maar honderde, en elkeen ondersteun die ander.

Wat is jou gunsteling Wild in Afrika-armbandstyl en hoekom?

Ai tog, ek is lief vir hulle almal! Ek sal moet sê ek is mal oor die nuwe Ground Hornbill Charity-armband.

Is daar enige diere waaroor jy veral passievol voel?

My gunsteling voëls is aasvoëls en neushoringvoëls.

Hulle is so slim, absoluut pragtig en ongelooflik intrigerende diere. Hoe meer jy oor hulle leer, hoe meer vind jy daar is om te weet.

Die feit dat hulle sulke lang lewens kan lei, sê vir jou dat daar enorme potensiaal is vir sosiale verbindings, leer en ekologiese belangrikheid.

Dat die aasvoëls en die neushoringvoëls verskriklike bewaringskrisisse van epiese proporsies in die gesig staar, kry steeds nie sy verdiende aandag nie.

Hul lewendige waarde, wat hul ekologiese nisse vervul, vir die lewende habitatte en die menslike bevolkings is so krities dat diegene op die voorste linies, soos Lucy Kemp van die Mabula Ground Hornbill Project, werklik heldhaftige werk doen.

Kan jy jou toekomsplanne en hoop vir jouself deel?

Ek hoop om voort te gaan om nuwe maniere te vind om 'n verskil in die bewaringswêreld te maak.

Ons het gewerk aan die verskaffing van hulpbronne aan baie wonderlike mense in die diere-opleiding en -bewaringswêreld, die opleiding van die wildambassadeurs van môre om aan te hou om natuurlike ontmoetings en inligting vir gehore te verskaf, en prakties inligting voor hulle te plaas oor hoe om ons eie agterplaas-wild te beskerm .

Ek hoop om hierdie werk verder te neem en te wys hoe opleiding ook in situ kan werk, om wilde bevolkings gesond en veilig te hou.

Moenie uitmis op toekomstige plasings nie, so maak seker om aan te meld vir ons Wild Tribe (blaai hieronder om aan te meld).